دوستی با خدا !!!

«بنام آنکه نامش و یادش آرامش بخش دلهاست»

تا به حال به رابطه حودتون با خدا ،این سر منشا تمام پاکی ها فکر کردید ؟

آیا تا به حال در مورد اینکه میشه با خدا هم دوست بود فکر کردید ؟

دوستی با خدا آرزویی ست که هر قلبی را گرفتار هیجانی غریب می سازد. هرچه بیشتر خداوند را درک کنیم و او را بشناسیم ، چشم انداز تحقق این آرزو وسیع تر خواهد بود.

اما شاید در پی یافتن پاسخ این سئوال باشید که :  راه دوستی با خدا کدام است ؟؟؟

اگر لحظه ای گوشهای خود را بر صداهای این جهان ببندیم و به راستی آماده و مشتاق شنیدن حقیقت باشیم، این آوای شیرین را در قلب و ذهن خود خواهیم شنید که :« من خدا وخالق تو هستم که به تو حیات بخشیدم و توانا هستم تا به تو زندگی جاودان نیز ببخشم. هر آنچه که داری من به تو بخشیده ام. آنگاه که هیچکسی در کنارت نبود از تو مراقبت کردم ، تو را تسلی بخشیدم ، درک کردم و با عشقی جاودانه به تو محبت کردم ، قدرت ادامه حیات به تو بخشیدم ، مشکلات را از سر راهت برداشتم و در مقابل سختی های طاقت فرسای زندگی قدرت تحمل بخشیدم.

آن زمان که هیچ کس تو را درک نکرد و همه تنهایت گذاردند ، من در کنارت بودم . من خداوند و خالق تو هستم و حتی یک لحظه هم تو را رها نخواهم ساخت.من سرچشمه حیات امروز و فردای تو هستم .

چرا آنگاه که منبع تمامی لذتها ، شادیها، زیبایی ها وحوبی های جهان و خلقت من هستم در پی چیزهای دیگری هستی و آنها را بر من مقدم می شماری؟؟؟

چرا هنگامی که من چشمه حیات ابدی تو هستم از برکه های ویران و کثیف آب می طلبی ؟؟؟ آیا هیچکدام از آنها می توانند جای مرا در زندگی تو پر کنند ؟؟؟

اگر میخواهی به من برسی پس با خود من همسفر شو و نه با بیگانگان ، که با خود بیگانه ات خواهند کرد و آنگاه با من بیگانه خواهی شد.»

خدا آن مبدا ازلی و ابدی تمام پاکی ها ، آن محبت همیشه جاری ، آن سزاوارهمیشگی پرستش زمانی که ببیند ما در کمال بی توجهی به او ، کارهای دیگری را در اولویت زندگی خود قرار داده ایم یعنی : والاترین اثرخلقتش با نادانی چیزهای دیگری را در اولویت قرارداده است زبان به شکایت از وی می گشاید که نمونه های زیادی از آن در تمامی کتابهای آسمانی (قرآن ، تورات ، انجیل و ...) وجود دارد.

آیا فکر نمی کنید که این واکنش خدا به دلیل آنست که ما « نوع دوستی» یا « کمک به دیگران» را ترک کرده ایم ؟؟؟

آری واکنش خداوند تنها به دلیل اینست که ما « او» را ترک کرده ایم و تنها زمانی که گرفتار می شویم به یاد وی می افتیم و دستهایمان را به سوی آسمان بلند می کنیم و از او یاری می جوییم.

آیا تا به حال از این زاویه به خدا نگریسته اید که او ما را برای دوستی صمیمانه با خود آفریده است در حالی که ما زمان بسیار اندکی برای تحکیم این صمیمیت صرف می کنیم.

به یاد داشته باشیم که خداوند عادل است ودر ازای هر حقی که از آن چشم پوشی می نماییم ما را پاداش بزرگتری خواهد داد ، پاداشی که معمولا فراتر از تصور ماست .

من اعتقاد دارم که :« نزدیکترین چیز به بهشت در مرکز اراده و خواست ما قرار دارد ».

برای من این یعنی : آزادی و رسیدن به کمال .

خدایا ما را در راه دوستی با خودت ثابت قدم واستوار گردان و یک لحظه ما را تنها مگذار.

  (توضیح : احتمالا در آینده باز هم به این بحث خواهم پرداخت)                                                                                                     

یک دوست کوچک :  سعید