روشنایی و امیدوارسازی

بنام آنکه هستی نام از او یافت

در یک کتاب باستانی آمده است : " وقتی مرد خردمند بر همه مشکلات خود فایق آیدو بر ناممکن های روزگار خویش پیروز شود، در لحظه پیروزی تنها به یک چیز می اندیشد و آن اینست که چقدر ضعیف و حقیرند کسانی که در هنگام  تلاش و مبارزه ، خاک یأس و ناامیدی را بر سر او می پاشیدند! "

آیا متوجه معنای پنهان در این کلام زیبا می شوید؟؟ 

در لحظه پیروزی و امید ، سیه نمایان و ناامید سازان در پیش چشمان مردمان موفق ، حقیر و    بی مقدارند ، چرا که نمی دانستند رسیدن به قله موفقیت در سایه تلاش ، پشتکارو امید چقدر ساده است و با این وجود آن را سخت و دست نیافتنی تصور می کردند.

هر یک از ما باید قلم موی سفید در دست بگیرد و بر صفحه دل هر که می بیند رنگی از امید، سفیدی و روشنایی بپاشد. نه اینکه بی جهت دیگران را دلخوش سازیم و فریبشان دهیم، بلکه به این خاطر که چاره ای جز این نیست و در آینده ای نه چندان دور همه آنهایی که چراغ ها را خاموش     می کنند و از سیاهی سخن می گویند، بی اساسی کلام و رفتارشان آشکار می گردد و دیگر کسی برای سخنانشان و حتی خودشان ارزشی قایل نخواهد بود.

باید از ناامید سازی و سیه نمایی ترسید و فقط چون که بی جهت          می ترسیم و یا قدرت ریسک نداریم ، دیگران که شجاع تر، جسورتر و پورشورترند را با پاشیدن گرد یأس و ناامیدی و بی هویتی زمین گیر نکنیم !

رسم امیدوارسازی و آیین  پورشور سفید نمایی روزگار، رسم قشنگی ست که باید دوباره توسط تک تک ما ساکنین قرن تمدن رونق یابد و مد شود.

همه مردمان این مرز و بوم و تمام انسانهای شور آفرین این قرن باید دست به دست هم دهند وتخم امید را در دل تک تک جوانان و مردان و زنان این عالم بکارند.

وقتی تو مبلغ نور شوی و از روشنایی با لحنی امیدوار و مطمئن سخن بگویی، دیگر در اطراف تو جوان افسرده ای از ناچاری دست به خودکشی نمی زند و مرد ناامیدی پیدا نمی شود که به سیاهی اعتیاد، پناه ببرد.

وقتی تو به خود آیی و اطرافیان خود را به پیروزی و کامیابی حتمی نوید دهی، همه هنگام دلسردی ، ناامیدی و دلمردگی گرد تو جمع می شوند و در کلام وسیمای تو امید را جستجو  می کنند. زمانی که تو دستان خود را با قلم موی امید بالا می بری و برای پاک کردن سیاهی داوطلب می شوی ، خواهی دید که در خاطره ها عزیزترین می شوی و سال های سال هم بگذرد ازیاد نمی روی.

متن کتاب باستانی را دوباره با هم بخوانیم و این بار از زاویه دیگری به آن بنگریم :        " وقتی مرد خردمند بر همه مشکلات خود فایق آید و بر ناممکن های روزگارخویش پیروز گردد، در لحظه پیروزی فقط به یک چیز      می اندیشد و آن اینست که چقدر عزیز و دوست داشتنی اند آن کسانی که در سختترین شرایط زندگی، نوید و مژده خوشبختی و سعادت و موفقیت را دل ها زنده کرده اند! "

دوستان عزیزم : امیدوار باشیم ، امیدوار کنیم و از کار و تلاش در جهت ساختن آینده خودمان ، اطرافیانمان و میهنمان از هیچ تلاشی فرو گذار نکنیم.

به یاد داشته باشیم که : کسی که دارای عزم راسخ باشد ، آینده را مطابق میل خود عوض می کند.